Schrijfsel / Sneeuw

Langzaam dwarrelen de sneeuwvlokken richting de stoeptegels. Erg langzaam. Ik kijk uit mijn raam en bekijk de sneeuwvlokken. Het lijkt alsof alle witte vlokken aan het vechten zijn tegen de zwaartekracht. In de lucht zijn ze op zichzelf, op de grond zijn ze de massa.  Horizontale bewegingen verkiezen de vlokken boven neerwaartse bewegingen. Een zucht wind maakt dat ze omhoog gaan. Om de hoek, uit de wind dalen ze. Onrustig dwarrelen en dansen ze. 

Overstuurd, onrustig en onvermijdelijk landt een sneeuwvlok op mijn vensterbank. Samen bij de ander vlokken die de grond gelukkig niet gehaald hebben.